Meester Freek en juf Corry

Het eind van de vakantie naderde. Ze waren al vijf weken in de Middeleeuwen. Geloven onze ouders nou nog steeds dat we in een hotel zijn? vroeg Noa aan Juf Sylvia. We hadden veel eerder terug kunnen zijn maar een aantal van jullie heeft zijn eikelbadge nog niet behaald. We spreken af dat iedereen gewoon weer verder gaat met wat hij moet doen zodat we binnen deze week nog terug kunnen. Britt had haar eikelbadge verdient met haar heerlijke gebraden varkensvlees. De dienstmeisjes zorgden dat alles spik en span was en ook zij hadden nu een eikeltje op hun kleding gespeld. Rene had de innerlijke rust kunnen vinden in zich zelf en had ook een eikelbadge verdient. Juf Sylvia en juf Helen hadden er ook n en Noa en Hinne hadden ook genoeg geld geroofd voor een badge. Eigenlijk had de hele klas al dat felbegeerde eikeltje behalve Renske, Paul en Floor.

Maar de laatste week voordat ze naar groep 8 gingen was al bijna om en Paul had nog geen goede groenten verbouwd. Floor was nog net niet zo gek geworden als die andere halve gare in het dorp en Renske was gek genoeg nog niet uitgemaakt als heks. Donderdag geen badges, Vrijdag geen badges, Zaterdag geen badges

Het was zondagmorgen de laatste dag van de vakantie was aangebroken. En Floor ging werkelijk door het lint. Alles voor die badge! dacht ze terwijl ze stuiterend over het dorpsplein rare dansjes deed terwijl Mike er een prachtig lied bij zong met zijn accordeon. Toen stond Wolga ineens achter haar en ze drukte de eikelbadge in haar handen. De dag van Floor kon nu echt niet meer stuk. we gaan naar huis we gaan naar huis met de tijdmachine!! En niemand keek daar van op want ach, het was toch maar een dorpsgek. Maar Floor wist wel beter.

Paul kwam die dag de markt op met heerlijke kool en andere groenten. En daardoor was Renske de enige die nog haar badge nodig had. Ik ben een heks, kijk dan mensen ik ben een heks! Niemand luisterde. En in de loop van de dag gebeurde er niks bijzonders. Toen het ging schemeren kwamen de 28 kinderen inclusief de directeur en hun juffen bij elkaar in het grote weiland van Paul. Ze zaten met zijn allen gezellig om het kampvuur. Terwijl Mike een rustig liedje speelde babbelde er wat kinderen met elkaar. De jonkvrouw en de zwerver hadden het over telefoons. Lisa de boerin aaide het paard van Roan en Daphne aaide het paard van Mark. Het was gezellig, zo gezellig dat de tijd vloog en iedereen om 12 uur weer terug naar huis moest. Behalve Anupam want hij had geen huis. Gelukkig mocht hij overnachten bij de familie boer in een knus warm bed bij de openhaard.

De volgende dag stond alles op zijn kop. Toen Anupam naar buiten ging om weer een zwerver te zijn, zag hij overal posters hangen. Tot zijn grote verbazing zag hij een poster met zijn gezicht erop. Daaronder stond de tekst:

Gezocht!
We willen hem hebben dood of levend.
Beloning: 100 gouden munten

Toen hij een klein stukje verder liep vond hij nog een poster waarop Noa en Hinne afgebeeld waren. Later vond hij er nog veel meer zijn hele klas werd namelijk gezocht! Dat kwam natuurlijk omdat ze stiekem waren ontsnapt. Het was echt niet meer leuk in de Middeleeuwen, het was levensgevaarlijk.

Anupam rende zo snel als hij kon terug naar het huis van Paul Lisa en Daphne en bonsde zo hard op de deur dat zijn knokkels er pijn van deden. Toen hij werd binnengelaten vertelde hij alles en daarop zei Daphne: We moeten schuilen bij iemand die we kunnen vertrouwen. Maar eerst, zei Paul. moeten we iedereen hierover inlichten. Maar we hebben geen telefoons begon Lisa. Daarom moesten ze dit veel ingewikkelder doen

Ik zie er echt belachelijk uit kreunde Anupam. Nou vooruit met de geit! Anders mag je niet meer bij ons slapen. Zei Lisa terwijl ze lachte. Anupam had nieuwe kleding gekregen, was in bad geweest en zijn haar was netjes achterovergekamd. We nemen het plan nog een keer door. Vertelde Paul . Eerst brengt jij de brieven langs aan iedereen van de klas. Begon hij terwijl hij zich op Anupam richtte. Niemand zal je meer herkennen. Op de brieven staat dat er flyers van ons door het dorp zwerven, dat men een beloning krijgt als hij of zij een van ons vind en dat iedereen van de klas voorzichtig naar het huisje van Wolga moet gaan, om daar te schuilen zodat ze niet worden opgepakt. Dan hoop ik dat iedereen daar veilig aankomt en dat we daar kunnen onderduiken. Hebben we toch nog iets van de 2^e wereld oorlog zei Daphne. Iedereen begreep het en Anupam liep voorzichtig naar buiten met een stapel brieven in zijn handen. Hij keek een beetje schichtig om zich heen. Zijn oog viel meteen op de grote herberg waar Nilasha woonde. Daar ga ik naartoe! zei hij in zichzelf. Op een wandelpasje ging hij naar de herberg toe en klopt aan. Nilasha deed open en lied hem binnen. Hij gaf haar snel de brief, pakte een glas bier en ging weer weg. En hij werd niet herkend. Niet door Nilasha maar ook niet door de rest van het dorp. Alles liep perfect volgens plan. Daarna volgde het huisje van de beul. Het stond aan de rand van het bos en zag er gezellig en knus uit. Toen Anupam bij het huisje aankwam bonsde hij hard tegen de houten planken van het huis waardoor het leek alsof alles in elkaar stortte. Toen hij het silhouet van Nordin zag naderen gooide hij snel de brief door een gat in de muur naar binnen. De andere huizen volgde ook. Anupam kwam bij het klooster van Rene, maar ook bij het grote paleis van Marijn. Nadat hij alle brieven had bezorgd kwam hij laat in de avond aan bij het huis van de boeren. Waarschijnlijk had iedereen de brief ontvangen. Hij dook snel zijn bed in en trok zijn zwerverskleren weer aan. Morgen moest iedereen naar het huis van Wolga om onder te duiken.

Daar stond hij dan klaar om te vertrekken. Gelukkig stond het huisje niet ver van zijn slaapplek. Het was nog nacht, iedereen sliep. Op zijn tenen sloop hij naar het dorpsplein, vanaf daar was het nog maar een klein stukje. Snel ging hij naar de heuvel waar hij in de verte al licht zag branden. Nu rende hij nog harder. Zo snel, dat hij in een mum van tijd bij het huis was gearriveerd. Hijgend klopte hij aan. Toen er werd opengedaan door Wolga sprong Anupam binnen en trok direct de deur achter zicht dicht. We moeten schuilen! fluisterde hij angstig.

De rest van de klas volgde. Als er iemand aanklopte greep Anupam naar de deur, trok zijn klasgenoot aan de kraag naar binnen (die meteen verstijfde) en schopte de deur dicht. Zo stond het huis even later weer vol. Iedereen had een dekentje mee maar ondanks dat zat iedereen klappertandend tegen elkaar aan.

De dinsdagmorgen brak aan. De volle huiskamer van Wolga werd wakker. GAAP Brulde Nordin. Niet cool antwoordde Roan met een merkbaar ochtendhumeur. Plots werd er aan de deur geklopt. Van het slaperige groepje was ineens niks meer over. Wolga joeg iedereen naar de slaapruimte en deed vervolgens de voordeur open. Een mannelijk en een vrouwelijke gedaante stond in de deuropening. Groep van 28 kinderen. Zei de n. Gezien? vulde de ander aan. Wolga schudde hevig haar hoofd en gooide de deur weer dicht. VERZAMELEN!! schreeuwde Wolga vrijwel direct nadat ze de gedaantes achter de heuvels had zien verdwijnen. De klas kwam al duwend en kibbelend de kamer in. Twee mensen, kleding uit het heden, boven de 40 en OP ZOEK NAAR JULLIE!! Die had ik al aan zien komen zei meester Berend. Dat zijn hoogstwaarschijnlijk de nieuwe leraren van deze klas. Nu zitten we helemaal met de gebakken peren. Zei juf Helen. Even alles op een rij: We zitten vast in de Middeleeuwen, We worden gezocht door het hele dorp, We hebben al een dag school gemist, De Uilenburcht zit zonder directeur en Moet ik nog even doorgaan? Zei Britt. Renske heeft ook nog geen badge voegde Elvira eraan toe. We moeten meester Freek en juf Corry terug zien te vinden en zeggen wat er is gebeurd. Zei Rene vastberaden. Maar we worden door het hele dorp gezocht zei Roan Behalve Wolga. Riep Mike.

Zo ging Wolga op pad. Toen bedacht ze dat ze was vergeten te vertellen dat er een briefje in hun zak zat en zo vielen ze nog al op. Met hun 2014-kleding liepen ze over het dorpsplein waar iedereen ze merkwaardig aankeek. Wolga tikte op hun rug en zei: ik weet waar jullie groep is Juf Corry en Meester Freek liepen mee terwijl ze om zich heen keken. Maar hier waren we net ook al zei juf Corry toen ze bij Wolgas huis gearriveerd waren. En we kennen jou ook al merkte Meester Freek op. wacht maar af ik leg jullie zo alles uit.

Toen ze binnen allebei tot rust gekomen waren riep Wolga groep 8 erbij. Even kwam er weer wat onrust. Maar dat hielt al snel op toen Wolga het hele verhaal begon te vertellen. Nu begrijp ik het! zei Juf Corry toen het verhaal afgelopen was. Jullie moeten nog wel even je briefje uit je zak halen. Merkte Roan op. Zo veranderde Meester Freek in een monnik. En juf Corry in een kokkin. H wat leuk je bent hetzelfde als ik geworden! riep Britt. Daar lachten ze even om maar stortte zich daarna weer snel op het probleem. Juf Corry zei: Renske moet nu snel haar badge behalen want we lopen al flink achter op schema en ik heb een leuke handvaardigheid les voor jullie in petto. En groep 7/8 heeft ook geen juf omdat Sylvia en Helen hier zitten. vertelde Meester Freek. En zo bedachten ze met de hele goegemeente een plan om terug te kunnen naar het heden.