De schout en schepenen

De stoomtrein stopte en iedereen stapte uit. Terwijl meester Berend naar buiten liep, bekeek hij zijn omgeving. Waar hij was, wist hij niet maar hij wist wel dat ie zo gauw mogelijk weg moest zien te komen want het zag er niet vrolijk uit. Hij moest snel iemand zien te vinden die veel van de tijdmachine afwist. Juf Lianne!! Dat was een briljant idee. Zijn beltegoed was wel bijna op dus moest hij het gesprek kort houden. Hij vulde het nummer in en drukte op bellen piep-piep deed de telefoon. met Lianne klonk het door de telefoon. jij weet hoe de tijdmachine werkt, toch? vroeg meester Berend. Jazeker! Op mijn duimpje! dat komt dan goed uit! Ik heb de tijdmachine gebruikt en ik zit nu in de tweede wereldoorlog. Hoe moet ik terug komen? vroeg hij. dat is simpel, ik moet de tijdmachine gewoon activeren vanuit het heden. Maar dan moet ik wel weten vanaf welk punt je de tijdmachine hebt gebruikt. De parkeerplaats bij het nieuwe midgetgolfpark. En dan onder een grote overdekte aanhangwagen. ok begrepen! zei juf Lianne en verbrak de verbinding.

Juf Lianne zat in de auto op weg naar de midgetgolfbaan. Toen ze was gearriveerd, sloeg ze het portier open en stapte ze de auto uit. Ze liep naar de parkeerplaats en zag inderdaad een busje met een grote overdekte aanhangwagen. Ze trok het zeil van de tijdmachine af en ging naar binnen. tweede wereld oorlog Activeren na 1 minuut weer terug naar het heden mompelde Juf Lianne. En ze trok de hendel naar beneden. En ook zij kreeg precies het zelfde gevoel als de voorgaande reizigers; duizelig, misselijk en vooral het gevoel dat je op de maan was. Na een halve minuut stopte de tijdmachine bij het gekozen adres. En inderdaad! Meester Berend stond nog steeds achter de trein. Berend fluisterde juf Lianne. kom snel want na n minuut gaat de tijdmachine weer naar het heden. Meester Berend sloop naar binnen en Juf Lianne sloot de deur van de tijdmachine. Ok we gaan nu weer terug naar het heden. Wacht! riep Meester Berend. Ik moet naar de Middeleeuwen! waarom? vroeg juf Lianne. dat is de rede waarom ik hier ben. Ik wilde naar de Middeleeuwen omdat groep 7a daar heen was gegaan met juf Sylvia en Helen maar toen botste mijn hoofd tegen een knopje en kwam ik hier en het is dus een lang verhaal zei juf Lianne. ik ga gewoon eerst naar het heden en stel daarna de machine in op de Middeleeuwen. Dat leek hun allebei een goed plan. Ze stelde het heden in en waren binnen een halve minuut weer op het parkeerterrein bij het midgetgolfpark. Juf Lianne stapte uit, stelde de goede gegevens in en stuurde de directeur naar de Middeleeuwen. het wordt tijd om deze klas een lesje te leren mompelde meester Berend in zichzelf toen hij de hendel nogmaals naar beneden trok.

De grote metalen deur sloeg open. Lichte dampen vlogen naar buiten alsof je de deur van een vriezer open deed. Dit moest de Middeleeuwen zijn! en nu op zoek naar die dekselse klas! Zei de directeur. Toen kreeg hij pas door dat hij niet de kleren aan had die hij in de tijdmachine droeg. Hij had een zwierige hoed met een grote veer en een bovenstuk met ongelofelijke grote mouwen. Hij controleerde zijn zakken om te kijken of zijn mobieltje er nog inzat, die was bij zijn vorige tijdreis ook goed van pas gekomen. Hij voelde in zijn rechterzak en haalde er zijn mobiel uit. Maar er zat nog wat in, een verfrommeld stukje perkament. Hij rolde het uit en las de tekst: schout Verderop zag hij een oud huisje staan Meester Berend besloot er heen te gaan. Toen hij de wrakhouten deur had opengeslagen, zag hij een verschrikkelijk lelijk interieur met een verschrikkelijk lelijke oude vrouw erbij. Er zijn de laatste tijd wel veel reizigers die naar de Middeleeuwen gaan. Zei de oude vrouw. mijn naam is Wolga Meester Berend snapte er helemaal niks van. Wist die vrouw soms iets over de machine? Wolga vertelde over de klas en over haarzelf zodat alle puzzelstukjes op zijn plaats vielen. En nu ben ik de schout en moet ik mensen gaan zeggen wat ze wel of niet fout doen. exact! antwoorde Wolga. Dit kwam natuurlijk geweldig uit! Meester Berend kon alle kinderen straf geven en ze naar de schepenen sturen waar ze vervolgens een straf zouden ondergaan. bedankt zei meester Berend en liep het huisje uit met het plan om groep 7 eens flink te straffen.

Inmiddels hadden al heel wat meer kinderen van groep 7 een eikelbadge verdiend. Dat ging dus geweldig goed tot meester Berend in het dorp arriveerde. Zijn oog viel meteen op Roan en Mark die riddertje speelde met hun zwaarden. Hallo heren, ik als schout beveel dat jullie op dit helse gedrag worden gestraft! en waarom doen wij dan iets fout? zei Roan verontwaardigd. jullie horen deze stad en de koning te beschermen en kennelijk doen jullie dat niet! ja, en wat wordt dan de straf, huisarrest? zei Mark die dacht dat hij grappig was. dat zal de schepenen bepalen. Antwoordde de schout. Geen van beide had opgemerkt dat die schout, hun directeur was en ook niet toen ze werden meegenomen door nota bene hem zelf. Zelfvoldaan liep Meester Berend verder. H, jij daar!! Riep de directeur tegen George. wat verkoop jij daar? Van alles en nog wat! Van deze blijf je eeuwig leven zei George en wees naar n van de flesjes die bij hem op de tafel stonden. heb je er toevallig ook een die je jonger maakt? beval meester Berend die doorhad dat de drankjes eigenlijk niet zouden werken. Dat wist hij natuurlijk omdat hij al geschiedenis had gehad en wist dat drankjes die je jonger zouden maken, helemaal niet bestonden. George antwoordde: Dat zal zeker lukken, ik heb de drankjes alleen niet op voorraad dus moet ik ze even gaan bereidden. Een momentje hij liep naar de rivier en vulde daar een flacon met slootwater. net goed mompelde hij in zichzelf. Toen hij terug kwam gaf hij het nep-drankje aan zijn klant. Meester Berend goot het naar binnen en terwijl hij walgde van de smaak bekeek hij zichzelf in een ijzeren schotel. Hij zag natuurlijk geen verschil. Boos schreeuwde hij dat George een zware straf verdiende en dat de schepenen dat moesten bepalen en ook George zag niet dat de schout meester Berend was.

Het aantal gevangen werd steeds hoger tot dat de halve klas opgesloten zat. Steeds werd er iemand naar binnen geroepen en werd zijn straf bepaald. En? vroeg Nilasha aan Kaouthar, die werd beschuldigd van verrotte meloenen verkoop. Schandpaal en ik word nog wel bekogeld met mijn eigen meloenen! Daarna was het de buurt aan Mark. Toen hij binnen kwam was hij lijkbleek. 10 zweepslagen Daarna was Roan aan de beurt en die kreeg natuurlijk de zelfde straf. De familie boer werd verbannen terwijl niemand wist waarom. George kreeg de doodstraf wegens bedriegen van belangrijke mensen. Nilasha, Noa, Hinne, Renske en Floor mochten op de brandstapel. Dit is vreselijk zo kan niemand meer eikelbadges verdienen. Zei Floor toen ze met zijn allen op een kluitje in de cel zaten. Nee natuurlijk niet! En zeker niet als we straks allemaal de pijp uit gaan! zei Noa boos en verdrietig.

Meester Berend was er in geslaagd 13 mensen in de cel te gooien maar de mensen van adel en de kasteelmedewerkers liepen nog gewoon vrij rond. Wat is het leeg hier zei Britt die door het keukenraam naar buiten keek. Zij was niet de enige die dit had gezien. Marijn had het ook opgemerkt. Toen hij erachter was gekomen dat de helft van de klas gevangen was genomen, ging hij op hoge poten naar de schout en hij herkende meester Berend wel. Meester Berend? vroeg Marijn bedenkelijk. ja Gaf de directeur toe. waarom gooit u iedereen in de bajes? Tja Om jullie straf te geven want jullie mochten helemaal niet met de tijdmachine reizen. Dat begreep Marijn wel maar hij zei ook dat sommige kinderen wel de doodstraf konden krijgen. En toen was meester Berend genoodzaakt zijn beslissingen terug te draaien, maar hoe?