Heksenprobleem

Het plan ging als volgt: Renske zou op het plein verkleed gaan als heks. Dan zou ze in een ketel roeren en hopelijk zou iedereen haar dan voor heks aanzien. Zo zou ze haar eikeltje verdienen. De tijdmachine zou verschijnen en ze konden dan naar huis. Zo maakten de dienstmeisjes een prachtig heksenkostuum dat er nog veel enger uitzag dan het vorige. Het feit dat ze nog steeds erg gezochten criminelen waren maakte niet meer uit, omdat ze toch zouden vluchten in de tijdmachine en dan voor altijd van de middeleeuwen af waren. Wolga pakte een ketel en zette die op het dorpsplein neer en voordat Renske eraan kon komen riep een bewoner: h! Een heks!! Op Renske haar borst glom nu een prachtige eikelbadge. Er verscheen een enorme lichtflits en daar was de tijdmachine. Dat grote technische ding waar iedereen op had gewacht. Plots sprintte Wolga er naartoe. Ze stapte in de tijdmachine en voordat ze de deur dicht sloeg riep ze: DOEI ALLEMAAL SUCCES IN DIT VERSCHRIKKELIJKE TIJDPERK SUKKELS!! Met een klap en een smak vloog de deur dicht en de tijdmachine verdween. Hierdoor werd het rumoerig in de stad. Ze keken alsof ze water zagen branden. HET IS EEN HEKS! EEN HEKS! ZE IS VERDWENEN DOOR HAAR MAGISCHE KRACHTEN EN ZIJ HEEFT HAAR GEHOLPEN! Riep een bewoner van de stad wijzend naar Renske die tranen in haar ogen had. Ze wilde ons helemaal niet helpen Ze gebruikte ons om terug te gaan naar het heden. Snikte Renske. Het was allemaal n grote leugen!! schreeuwde Daphne Nu zitten we hier voor eeuwig vast! huilde Rene. Maar de burgers hadden nu ook door dat daar de meest gezochte criminelen van de stad, allemaal op een kluitje bij elkaar aan het huilen waren. Ze twijfelde geen moment en brachten ze allemaal, behalve Juf Corry en Meester Freek, mee naar de kerkers. Jullie zijn onze enige hoop! Dat was de laatste kreet die van Paul te horen was.

We moeten iets verzinnen! zei juf Corry terwijl ze ijsbeerde door het leegstaande huisje van Wolga. Plots hoorden ze voetstappen vanaf boven. We zijn hier niet alleen! fluisterde meester Freek . De voetstappen werden luider en luider en plots sloeg de krakkemikkige houten deur die naar boven leidde open. Argg Doe eens wat zachter man! Ik probeer te slapen! Voor hen stond een oude grijze man. Wie bent u? vroeg juf Corry overdonderd. Abraham. antwoordde de man. Waar is mijn vrouw? vervolgde hij. Dat is een ontzettend lang verhaal meneer. Als u even gaat zitten dan zullen we het u in alle rust vertellen. Zo werd dat ellelange verhaal weer tot in detail verteld zonder ook maar iets te hebben weg gelaten. En nu zitten ze allemaal vast in de kerkers en zullen ze een voor een worden onthoofd. Eindigde meester Freek. Een tijdmachine? Daar heeft Wolga mij nooit iets over verteld zei Abraham gekwetst. Wolga heeft u wel meer dingen niet verteld. werd er geantwoord. En nu is ze weg met een tijdmachine naar de tijd waar ze oorspronkelijk vandaan kwam. Stotterde hij zonder dat hij het eigenlijk echt geloofde. Jep! Klopt helemaal! zei Juf Corry die onderhand al aan de situatie gewend was. En wat gaan we nu dan doen? vroeg Abraham. Dat is de vraag Abraham, dat is de vraag die iedereen zich afvraagt. Zei meester Freek bedroefd.